Сябры — Пакінутая вёска

Слушать Сябры — Пакінутая вёска

Текст Сябры — Пакінутая вёска

Паехалi людзi, пакiнулi хаты
I вёска здаецца, што спiць.
Я сам перад ею застыу вiнаваты,
Бо вёска пустая стаiць.

Тут бусел не хоча з буслiхай сялiцца
I днём ён самотны, i у ноч
Iду я адзiн да бруiстай крынiцы
Па роснай траве басанож.

У суме схiлiлiся вербы наукола
Над стрэхамi кiнутых хат;
Iм снiцца гармонiка голас вясёлы
I звонкiя песнi дзяучат.

I хочацца верыць, квятiстай вясною
Пад сонцам сады ажывуць
I детi да рэчкi, як дауняй парою,
Зноу коняй паiць павядуць.

У вёскi мауклiвай сiрочая гора,
Бо ёй не радзiць, не расцiць
Не толькi з надзеяй, але i з дакорам
Нам вёска у вочы глядзiць.

З надзеяй у вочы глядзiць.