Сябры — Пілы-ножніцы

Слушать Сябры — Пілы-ножніцы

Текст Сябры — Пілы-ножніцы

Толькi сонца высвечвала хаты,
Расцiлала нябёсау лянок,
Як з`яулялся анёу барадаты
I тачыльны прыносiу станок.

Той анёу быу у белай кашулi,
А вачэй з пад брывя не вiдаць
I крычау, каб усе яго чулi:
«Пiлы, ножнiцы наразаць!»

Дзверы грукалi i аканiцы,
I выносiлi людзi хто – што:
Хто нажы, хто сярпы, хто нажнiцы,
Хто сякеру, а хто далато.

Станавiуся анёу каля плота,
З пад мятала агонь выкрасаць.
I гучала вясёлая нота:
«Пiлы, ножнiцы наразаць!»

Пiлы, ножнiцы наразаць,
Пiлы, ножнiцы – досыць спаць.
Мож-лi бы, калi-толькi тупы
Пiлы, ножнiцы i сярпы.
Мож-лi бы, калi-толькi тупы
Пiлы, ножнiцы i сярпы.

I чарга да анёва стаяла,
I расплачвауся кожны, хто чым:
Хто цыбуляй, хто бульбай, хто салам,
Хто грашыма, а хто i нiчым.

Час мiнуу i у бацькоускай прасторы,
Так шкада, што дауно не чуваць,
Гэты клiч, гэты заклiк бадзёры:
«Пiлы, ножнiцы наразаць!»

Пiлы, ножнiцы наразаць,
Пiлы, ножнiцы – досыць спаць.
Мож-лi бы, калi-толькi тупы
Пiлы, ножнiцы i сярпы.
Мож-лi бы, калi-толькi тупы
Пiлы, ножнiцы i сярпы.